wejść na stronę
Środowisko przyrodnicze.
Dominującym elementem w krajobrazie Pogórza Przemyskiego są obszary leśne, które stanowia 50% powierzchni. Najczęściej występującym zbiorowiskiem leśnym jest: buczyna karpacka, grąd i mieszany grąd jodłowy. Głównym składnikiem buczyny karpackiej jest buk, z domieszką jodły i świerku. W niższych partiach występuje grąd, tj. mieszanina grabu i dębu niekiedy z domieszką lipy, klonu, jawora i świerku. Często spotyka się las bukowy z dużym udziałem grabu i świerka, stanowiący formę przejściową pomiędzy buczyną a grądem. W okolicach potoków, w miejscach zalewanych nieregularnie, znajdują się bardzo dobre gleby. Rosnące tam lasy to łęgi składające się z mieszaniny dębu, jesionu, lipy i klonu. W partiach najniższych wzdłuż strumieni i rzek występują olchy. Gatunkiem dominującym tutaj jest wierzba, topola i olcha szara. Tereny bezleśne zajmują łąki, pastwiska, ugory oraz pola uprawne.
Duża zmienność siedlisk o różnej żyzności w okolicach Dylągowej czyni ten rejon szczególnie ciekawy i bogaty w rzadkie gatunki roślin. Niestety brak jest systematycznie prowadzonych spisów florystycznych rejestrujących gatunki i określających ich statut na tym terenie.
Na terenie Pogórza występuje bardzo dużo gatunków unikatowych oraz chronionych. Wielką osobliwością przyrodniczą Parku są zbiorowiska kserotermiczne (ciepłolubne) przypominające kwietny step łąkowy (Rybotycze, Makowa). Cennym jest także obecność torfowiska przejściowego w okolicach Dubiecka (rezerwat "Brodoszurki"). Miłośnicy roślin znajdą w Parku 900 gatunków roślin. Pamiętać należy, że 47 roślin podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Osobliwością flory jest m.in. kłokoczka południowa, lilia złotogłów, skrzyp olbrzymi, wawrzynek wilczełyko, widłak jałowcowaty, gatunki z rodzin storczykowatych oraz bluszcz pospolity. Na szlakach wędrówek spotkać można liczne obiekty przyrody żywej objęte ochroną pomnikową. Są to głównie dęby i lipy. Fauna Parku Krajobrazowego obejmuje ochroną 3 gatunki ryb, 16 gatunków płazów i gadów, 134 gatunki lęgowe ptaków oraz 30 gatunków ssaków. Na omawianym terenie spotkać można rzadkie i wymierające gatunki kręgowców, m. in. orzeł przedni, orlik krzykliwy, dzięcioł trójpalczasty, puchacz, puszczyk uralski, bóbr europejski, żbik i żaba dalmatyńska.
Rozległe tereny leśne i mała gęstość zaludnienia sprawiły, że pogórze, a zwłaszcza jego południowo - wschodnia część stała się ostoją jeleni, saren, dzików. Drapieżniki - wilki i rysie występują sporadycznie lub okresowo. Szczególnie bogata jest fauna Pogórza. Gniazdują tutaj takie ptaki, jak: jastrzębie, myszołowy, pustułki. Do najliczniejszych ptaków środowiska leśnego należą: zięba, rudzik, świstunka, trznadel, kos, kapturka. Typowo nizinne gatunki ptaków to: skowronek borowy, łozówka, remiz, rokitniczka. Z większymi obszarami wilgotnych łąk i bagien związany jest powszechnie występujący bocian biały. Do ptaków bardzo rzadkich i ściśle chronionych należy żołna, która ma tutaj swoje - nieliczne w Polsce - miejsce gniazdowania. Do bardzo rzadkich należy również orlik krzykliwy. W dużych kompleksach leśnych żyją ssaki: jeleń karpacki, sarna, dzik, ryś i żbik, a z płazów traszka karpacka będąca jedynym wśród kręgowców, karpackim endemitem. Gnieżdżą się tutaj jastrzębie, pustułki, różne gatunki sów, trzmielojad oraz bocian czarny.
Teren Pogórza Przemyskiego jest słabo zagospodarowany. Na nie uprawianych polach występuje zjawisko sukcesji wtórnej roślin. W przeciwieństwie do sąsiedniego Pogórza Dynowskiego posiadającego w przeważającej mierze charakter rolniczy, Pogórze Przemyskie porośnięte jest w znacznej mierze rozległymi lasami, czym upodabnia się raczej do Gór Sanocko-Turczańskich i Bieszczadów.
Dużą część Pogórza Przemyskiego obejmuje Park Krajobrazowy Pogórza Przemyskiego, który utworzony został w 1991 roku i zajmuje powierzchnię 618,62 km2. Od 2004 rok należy do Europejskiej Sieci Ekologoicznej NATURA 2000 (Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków pn. "Pogórze Przemyskie"). Teren Parku obejmuje skrawki Pogórza Dynowskiego, większą część Pogórza Przemyskiego i niewielki fragment Gór Sanocko-Turczańskich.
W obrębie Parku znajduje się kilka rezerwatów przyrody:
- Torfowiskowy "Broduszurki" w Bachórcu o pow. 25,91 ha. Obejmuje obszar torfowiska z typowym borem bagiennym i charakterystycznymi dla nich rzadkimi gatunkami roślin oraz licznymi reprezentantami gadów, owadów, płazów i ptaków. W rezerwacie urządzona jest ścieżka dydaktyczno - przyrodnicza p.n. "Winne-Podbukowina".
- Florystyczny "Brzoza Czarna" w Reczpolu o pow. 2,60 ha. Położony jest w lesie kilkaset metrów od drogi Przemyśl - Dynów. Celem jego utworzenia jest zachowanie naturalnego środowiska brzozy czarnej występującego w zbiorowisku grądu.
- Krajobrazowo-leśno-geologiczny "Krępak" w Korzeńcu o pow. 138,56 ha. Chroni się w nim cenny las jodłowo-bukowy wraz z charakterystycznym runem dobrze wykształconej podgórskiej buczyny karpackiej. Przy wciętej w zbocze serpentynie (szosa Przemyśl-Sanok) znajdują się ciekawe odsłonięcia geologiczne. Teren rezerwatu pocięty jest głębokimi dolinami, a różnica wzniesień sięga do 100 m. W rezerwacie urządzona jest ścieżka dydaktyczno-przyrodnicza "Krępak".
- Leśno-krajobrazowy "Przełom Hołubli" w Korytnikach o pow. 46,42 ha. Rezerwat położony jest na zboczu w środkowej części doliny potoku Hołubla. W drzewostanie największy udział stanowi buk, grab, dąb. W rezerwacie poprowadzona jest ścieżka dydaktyczno-przyrodnicza "Dolina Hołubli".
- Leśno-krajobrazowy "Reberce" w Woli Korzenickiej o pow. 190.96 ha. Ochroną objęto fragment lasu jodłowego posiadającego cechy lasu naturalnego. Licznie występują tu ptaki drapieżne, płazy oraz typowe dla tego siedliska rośliny zielne. Leśny "Turnica" w Makowej o pow. 151,86 ha. Teren rezerwatu zawiera fragment starej puszczy bukowo-jodłowej, w której dominuje podgórska forma buczyny karpackiej. Malownicze wąwozy i jary dodają rezerwatowi szczególnego uroku. Bogato reprezentowana jest flora i fauna z licznymi gatunkami chronionymi i zagrożonymi wyginięciem w Polsce.
- Florystyczny "Leoncina" w Tarnawcach o pow. 8,67 ha. Ochroną objęte jest stanowisko kłokoczki południowej.
- Leśno-krajobrazowo-kulturowy "Kalwaria Pacławska" o pow. 173,18 ha.
- Krajobrazowy "Kopystańka" o pow. 188,67 ha. Rezerwat położony jest na nie zalesionym szczycie wzgórza Kopystańka (541 m n.p.m.), obejmuje także fragment lasu. Chroni murawy kserotermiczne, stanowisko ostrożenia karpackiego i zbiorowisko buczyny w formie podgórskiej.